Węże parowe są projektowane do przesyłu pary o wysokiej temperaturze, dlatego muszą być wykonane z materiałów odpornych na ciepło i ciśnienie związane z transportem pary. Do typowych typów rur stosowanych w wężach parowych należą:
- Wąż gumowy: Węże parowe są często wykonane z gumy, a konkretnie z kauczuku EPDM (etylenowo-propylenowo-dienowego). EPDM znany jest z doskonałej odporności na ciepło i elastyczności. Wytrzymuje wysokie temperatury, a także jest odporny na wilgoć i parę.
- Wąż metalowy: Do produkcji metalowych węży parowych używa się stali nierdzewnej lub innych stopów żaroodpornych. Węże te są bardzo trwałe i wytrzymują bardzo wysokie temperatury i ciśnienia. Są często stosowane w zastosowaniach przemysłowych i wysokotemperaturowych.
- Wąż teflonowy (PTFE): Węże PTFE (politetrafluoroetylenowe) znane są z doskonałej odporności chemicznej i wysokiej temperatury. Nadają się do przesyłu pary wodnej, szczególnie w zastosowaniach, w których wymagana jest kompatybilność chemiczna.
- Wąż kompozytowy: Węże kompozytowe łączą w sobie wiele warstw różnych materiałów. Często posiadają wewnętrzną warstwę PTFE lub EPDM zapewniającą odporność na parę oraz warstwę zewnętrzną dla dodatkowej trwałości. Są wszechstronne i odporne na szeroki zakres temperatur i chemikaliów.
- Wąż silikonowy: Węże silikonowe są stosowane w niektórych zastosowaniach parowych, szczególnie w przemyśle spożywczym i farmaceutycznym. Silikon jest znany ze swojej odporności na wysokie temperatury i elastyczności.
- Nitryl Wąż gumowy: Węże z gumy nitrylowej można również stosować w instalacjach parowych, chociaż mogą mieć pewne ograniczenia w porównaniu z gumą EPDM pod względem odporności na temperaturę.
Wybierając materiał na rurę do węża parowego, należy wziąć pod uwagę takie czynniki, jak maksymalna temperatura i ciśnienie, na jakie będzie narażony wąż, a także konkretne zastosowanie i wszelkie wymagania dotyczące kompatybilności chemicznej. Dodatkowo należy zastosować odpowiednią izolację i środki bezpieczeństwa, aby zapobiec poparzeniom i innym zagrożeniom związanym z parą o wysokiej temperaturze.